De argumenten tegen praktijktesten zijn op

Gepost op 2018-01-02

Uitlokking. Een heksenjacht. Allemaal niks van aan, zo blijkt uit een onderzoek van het Steunpunt Wonen in opdracht van minister van Wonen Liesbeth Homans. Zij voerden een onderzoek uit naar de mogelijkheden van zelfregulering om discriminatie tegen te gaan op de private huurmarkt. Zowel discriminatie op basis van vermogen, beperking of etnisch culturele achtergrond kwamen aan bod. Daaruit blijkt dat zelfregulering op zich altijd onvoldoende zal zijn. “Dit onderzoek bevestigt wat wij al jarenlang zeggen. De traditionele argumentatie van tegenstanders dat praktijktesten een vorm van uitlokking zouden zijn, is nu helemaal achterhaald”, aldus Sarah Scheepers, namens het actieplatform Praktijktesten Nu. De minister en met haar de Vlaamse regering kunnen deze conclusies niet negeren bij de opmaak van het langverwachte actieplan tegen discriminatie op de huurmarkt.

 

Juridische duidelijkheid

Vriend en vijand zijn het er ondertussen over eens dat discriminatie moeilijk te bewijzen valt. Ondanks onze degelijke wetgeving, heeft het beleid nooit controle- en sanctioneringsmechanismes willen inzetten. Of praktijktesten nu al dan niet moeten worden ingezet, was al meermaals voer voor discussie. Het onderzoek stelt onomwonden dat praktijktesten juridisch sluitend zijn en dus perfect kunnen dienen om discriminatie te controleren en daarna te sanctioneren. “Laat er niet langer twijfel over bestaan. Praktijktesten zijn een uitstekend instrument om discriminatie te controleren”, vervolgt Scheepers.

 

Niemand wil zichzelf reguleren

Uit het onderzoek blijkt ook dat noch organisaties van verhuurders, noch organisaties van makelaars zelf hun verantwoordelijkheid willen nemen. Voor nog maar eens een rondje sensibiliseren zijn ze wel te vinden, maar verder niemand wil zelf de handen uit de mouwen steken. “De grootste ledenvereniging van verhuurders, de Verenigde Eigenaars, schuwden in het verleden zelfs de grote woorden niet. Het controleren en sanctioneren van discriminatie zou doen denken aan praktijken uit de tweede wereldoorlog. We verzinnen dit niet”, aldus Scheepers.

“Na het lezen van dit onderzoek, hebben we er geen enkel vertrouwen in dat deze sector dit zelf kan opnemen. Zo is de procedure bij het BIV, het tuchtorgaan van de makelaars, erg ondoorzichtig. Het is ook heel onduidelijk welke zaken wel en welke zaken niet worden geseponeerd”. Dat blijkt ook letterlijk uit het onderzoek: Zo kan het dat de gevolgen van een flagrant racistisch zoekertje, aldus het BIV, beperkt blijven tot een aanpassing, of toch althans wanneer het een eerste overtreding is. “Dit is exemplarisch voor de werking van dit tuchtorgaan en leest als een vrijgeleide om te discrimineren”, stelt Scheepers.

 

Straffeloosheid

Al decennialang weigert het beleid om aan effectieve bestrijding van discriminatie te doen. De straffeloosheid is ongezien. “Het is zonneklaar dat zelfregulering niet het antwoord is om discriminatie tegen te gaan. Dat de betrokken organisaties een manifeste onwil hebben, mag geen alibi zijn om niks te doen. We weten dat er een probleem is en dat de sector zichzelf niet wil en kan reguleren. Dan moet de overheid ingrijpen”, aldus Scheepers.

We verwachten binnenkort een actieplan tegen discriminatie van de Vlaamse regering. Daarvoor wordt zelfs 1,2 miljoen euro uitgetrokken. “Als daar geen proactieve en onafhankelijke praktijktesten in terug te vinden zijn, dan is dat een nieuwe slag in het gezicht van de slachtoffers van discriminatie”, besluit Scheepers.

 

Het Vlaams Huurdersplatform maakt deel uit van het platform Praktijktesten Nu.