Nieuwe regels in sociale huisvesting: onderbezetting

Gepost op 2017-09-15

Sinds 1 maart 2017 zijn er nieuwe regels van kracht in de sociale huur. Een van deze nieuwe regels gaat over de onderbezetting van woningen.

In de wetgeving spreekt men over onderbezetting wanneer het aantal slaapkamers meer is dan het aantal inwoners +1 . Wanneer dit het geval is, kan de sociale huisvestingsmaatschappij je een andere woning aanbieden die wel is aangepast aan het aantal bewoners. Je mag als huurders zo een aanbod weigeren, maar na de tweede weigering volgen er sancties. Dit aanbod mag maximaal 5 km van de huidige woning liggen. Daarenboven mogen de huurkosten en lasten samen niet hoger liggen dan je huidige woning.

 

Onderbezettingsvergoeding of opzegging?

Wanneer je een huurcontract gesloten hebt bij je sociale huisvestingsmaatschappij voor 1 maart 2017, zal je na de tweede weigering een onderbezettingsvergoeding van €30 moeten betalen. Dit bedrag wordt jaarlijks geïndexeerd. Wanneer je een huurcontract hebt gesloten na 1 maart 2017 zal je contract na de tweede weigering worden opgezegd. Wanneer je kan aantonen dat je met een geldige reden meer slaapkamers nodig hebt, kan de huisvestingsmaatschappij hier toch de toelating voor geven.

VIVAS, het netwerk van sociale huurders, begrijpt dat sociale huurwoningen optimaal bezet moeten worden. Wanneer huurders in een woning wonen die te groot is, waardoor grotere gezinnen langer op de wachtlijst staan of in te kleine woningen moeten wonen, is dit voor niemand een gunstige situatie. Alleen is het misschien niet nodig om dit meteen te verplichten en daar sancties aan te verbinden. Is het niet beter om de huurders die te groot wonen te motiveren om te verhuizen in plaats van te sanctioneren als ze het niet doen?

 

Een goede praktijk

VIVAS sprak met Maggy Steeno van sociale huisvestingsmaatschappij Dijledal uit Leuven. Dijledal ontving in 2016 een goede praktijkprijs voor hun aanpak rond onderbezetting.

Dijledal merkte dat er in hun patrimonium veel mensen in te kleine woningen wonen en veel mensen in te grote woningen. De grotere woningen komen niet snel vrij omdat huurders niet zelf vragen om uit hun grotere woning te verhuizen. Daarom besloot Dijledal in gesprek te gaan met huurders in onderbezette woningen om te horen waarom ze niet willen verhuizen. Er blijken twee grote redenen. Ten eerste zijn mensen gehecht aan hun woning en hun buurt. Verhuizen houdt in dat ze in een nieuwe buurt op zoek moeten gaan naar nieuwe vrienden en mantelzorgers. Dit is voor velen een stap te ver. De tweede reden is het feit dat verhuizen financieel altijd kosten met zich meebrengt. Veel huurders kunnen deze kosten niet zelf dragen of zijn bang voor de grootte van de kosten.

Om deze drempels te verlagen, gaat Dijledal op zoek naar woningen die in de buurt beschikbaar zijn. Dit is niet altijd makkelijk, omdat sommige wijken bijvoorbeeld enkel uit grote huizen bestaan. Dijledal let hierop bij het zetten van nieuwbouwwijken en probeert er voor te zorgen dat er nu overal een mix van verschillende soorten woningen bestaat.

Ook voor het financiële aspect gaat Dijledal op zoek naar oplossingen. Wanneer de huurders bereid zijn te verhuizen, krijgen ze een tegemoetkoming om de verhuiskosten te betalen. Bij iedere verhuis is er iemand van de technische dienst aanwezig die helpt met het ophangen van lampen, aansluiten van de wasmachine, ophangen van kaders… .

Al deze maatregelen zorgen ervoor dat 50 procent van de huurders die in een onderbezette woning wonen, bereid zijn te verhuizen naar een aangepaste woning. Dijledal behaalt dus al erg mooie resultaten zonder de extra stok achter de deur die de wetgeving nu heeft toegevoegd.