Maak kennis met Danielle Vernimmen, kersvers woordvoerder van VIVAS

Gepost op 2022-11-07

VIVAS is het netwerk van sociale huurders in Vlaanderen. VIVAS organiseert uitwisselingsmomenten voor sociale huurders en ijvert voor meer en betere sociale huisvesting. We maakten kennis met Danielle Vernimmen, hun nieuwe woordvoerder.

Kan je kort vertellen hoe je in een sociale huurwoning bent beland?

Ik ben geboren in Antwerpen Berchem en ben samen met mijn moeder opgegroeid in het huis van mijn grootouders. Toen mijn grootmoeder stierf, heeft mijn moeder een appartement gekocht in Wilrijk, waar ik woonde met haar en mijn grootvader.

Door een relatie ben ik even uitgeweken naar Emblem en Berlaar. Dat was een luxeperiode. Ik woonde samen met een copiloot uit de rallywereld, luxe villa met zwemdok, luxe auto’s, tuinman, noem maar op. Bij het spaak lopen van de relatie ben ik terug bij mama beland en dan heb ik mijn man leren kennen. Na een paar jaar zijn we getrouwd en woonden we samen in de residentiële wijk van het Kiel. Mijn man was zelfstandige maar door ziekte en de bijkomende financiële problemen moest hij zijn winkel opgeven.

Toen mijn man stierf in februari 2000 moest ik ons huurappartement verlaten op 31 maart. Op 1 april 2000 kon ik in een sociale woning trekken in de sociale woonwijk van het Kiel. Je kan je dat nu niet meer inbeelden, zeker niet met de lange wachtlijsten.

Bio

Naam: Danielle Vernimmen

Geboren op 10 mei 1957

Woont op het Kiel in Antwerpen bij sociale huisvestingsmaatschappij Woonhaven

Is als vrijwilliger betrokken bij VIVAS, het Vlaams Huurdersplatform, Sociaal Wonen Antwerpen (SWA), Woonambassadeur Antwerpen (SAAMO), het International Comité, Nieuwe Autoriteit Kiel, Eén gezin, één plan (CAW), buurtgroep de Jantjes,…

Hoe voelde het om in een sociale woning te wonen?

Ik vond het eerst verschrikkelijk. Ik kwam van de residentiele wijk van het Kiel en ik was zo pretentieus dat ik me nooit kon inbeelden aan de overkant van de Jan De Voslei te moeten wonen. Dat is een soort grens die de buurt in twee delen verdeelt. Ik ben ook veel vrienden verloren omdat ik in een sociale woning/wijk woonde. Ik krijg daar nog steeds de kramp van in mijn maag.

Maar het is mijn grote geluk gebleken. Ik woon daar eigenlijk heel graag en ben mij meer en meer beginnen inzetten voor de wijk en voornamelijk voor de kinderen in de sociale huisvesting. En door mij te engageren leerde ik nieuwe mensen kennen. Ik ben de buurt beginnen appreciëren. De vriendelijkheid en de warmte van de mensen was heel groot. De eerlijkheid ook. Mensen zeggen waren het op staat. Het is het pure leven. Je leert ook nieuwe culturen kennen en de winkels zijn altijd open. Heb je op zondagavond nog iets nodig, dan is dat allemaal geen probleem. Ik ben zelf ook iemand helemaal anders geworden.

Je vertelt het als een heel mooie en warme wijk, maar het Kiel wordt vaak in een minder mooi daglicht geplaatst.

Het is niet altijd voor iedereen evident. De wijk is in verandering en voor sommige mensen die er al lang wonen is dat heel lastig. We moeten leren samenleven. Zeker voor de kinderen in de wijk. Daarom zet ik mij in voor de buurt.

Heb je het gevoel dat er voldoende naar jullie geluisterd wordt?

Dat heeft heel lang geduurd, maar nu is er een stadsmarinier in de wijk en dat helpt. We hebben nood aan structuren die ons ondersteunen en die niet voortdurend veranderen. Nu worden goede dingen vaak stopgezet en dan is het toch weer telkens van nul beginnen.

Je engageert je ook al jaren in VIVAS en bent nu ook de nieuwe woordvoerder. Waarom?

Je kan niet aan je leven starten voor je een serieus dak boven je hoofd hebt. Je kan kinderen ook niet opvoeden als het niet comfortabel genoeg is om te wonen. Ik heb enorm veel geluk dat ik in de sociale huisvesting kan wonen. Maar veel mensen zitten zo hard op hun tandvlees. Zorg gewoon voor een dak boven hun hoofd.

En er moet een positieve kijk op het sociaal wonen komen. Dat is zo belangrijk, want nu krijgen de kinderen in school al een stempel mee omdat ze uit een bepaalde wijk komen. Die kruipen in hun schulp en worden onzeker of beginnen te rebelleren. We hebben er allemaal zo veel belang bij dat iedereen goed kan wonen. Dat is het signaal dat ik wil geven.

 

Dit artikel verscheen eerder in Huurdersblad 252.