Werkloze sociale huurders moeten verplicht inschrijven bij VDAB
Gepost op 2021-06-14Mensen met arbeidspotentieel moeten zoveel als mogelijk aan de slag. Dat is een duidelijke doelstelling van onze diverse overheden. Wanneer iemand niet wil werken, dan kan die gesanctioneerd worden. De Vlaamse regering heeft nu beslist om daar bovenop specifiek de sociale huurders te viseren. De Raad van State toont zich bijzonder kritisch.
De Vlaamse regering besliste op 28 mei 2021 definitief dat sociale huurders met arbeidspotentieel zich moeten inschrijven bij de VDAB (Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding). Wie dat niet doet, wordt gesanctioneerd met een boete. Dit wordt nu besproken in het parlement. Indien dit wordt goedgekeurd, zal de Vlaamse Regering nog moeten bepalen vanaf wanneer de regeling ingaat.
Stimuleren of viseren
Niks staat uiteraard in de weg dat de VDAB zich actief inzet om sociale huurders beter te bereiken. Maar dat is iets helemaal anders dan sociale huurders viseren met verplichtingen die tot extra boetes kunnen leiden.
Het leidende principe voor ons woonbeleid moet steeds woonbehoefte zijn. Beleidsdoelstellingen die daar niet rechtstreeks mee in verband staan, horen niet thuis in de sociale huur. Want waarom moeten sociale huurders op een andere manier geactiveerd worden dan mensen die niet sociaal huren? En waarom zijn het enkel sociale huurders die daar dan ook nog eens een extra boete voor zouden moeten betalen?
Binnen een algemeen activeringsbeleid zullen vanzelf ook de sociale huurders met arbeidspotentieel aangesproken worden. Wie aanzien wordt als iemand met arbeidspotentieel moet hoe dan ook de bereidheid aantonen om in te gaan op een gepaste job of opleiding. Wie dat niet doet, wordt hier ook voor gesanctioneerd. Dat geldt evengoed nu al voor sociale huurders. Waarom moeten zij nog eens extra bestraft worden?
Op deze manier wordt onze sociale huur steeds voorwaardelijker, met verplichtingen die geen duidelijke link meer hebben met de woonbehoefte. Tegelijk wordt zo het clichébeeld versterkt dat bewoners van sociale huurwoningen profiteurs zouden zijn.
Administratieve last
Daarenboven is het een nieuwe voorwaarde die ook gecontroleerd en opgevolgd moet worden. Zowel de sociale huisvestingsmaatschappij als de VDAB zullen hun handen vol hebben om ook dit nog eens op te volgen. Dat kost allemaal tijd die niet aan andere zaken besteed kan worden. Voor sociale verhuurders komt daar nog bij dat dit kan botsen met de woon/huurbegeleiding omdat zij zo steeds meer als controlerende instantie worden beschouwd in plaats van een ondersteunende.
Verschil in behandeling
De Raad van State toonde zich alvast bijzonder kritisch over deze regelgeving en stelde in zijn advies hierover:
“De ontworpen regeling doet een verschil in behandeling ontstaan tussen, enerzijds, een niet-beroepsactief persoon met arbeidspotentieel die sociaal huurder is en, anderzijds, een niet-beroepsactief persoon met arbeidspotentieel die dat niet is.”
De Raad van State stelde zelfs heel duidelijk dat deze bepaling ‘geen doorgang’ zou mogen vinden in de regelgeving. Dat de Vlaamse Regering hier toch mee doorzet kunnen we gerust verbijsterend noemen. Nu gaat deze regelgeving naar het Vlaams parlement. We hopen dat onze parlementsleden dit niet zomaar laten passeren.